یاد بود و بزرگداشت بم باران شیمیای در سردشت

خبرنگاران | یکشنبه هجدهم تیر ۱۴۰۲ | 12:26

مراسم یاد بود و بزرگداشت بم باران شیمیای در سردشت

مراسم یادمان فاجعه بمباران شیمیایی سردشت، روز شنبه ۱۷ تیرماه ۱۴۰۲، توسط انجمن همگرایی مواریث تمدن ایرانی و با همکاری خانه اندیشمندان علوم انسانی در سالن فردوسی خانه اندیشمندان تهران برگزار شد.

در ابتدای مراسم آقای دکتر کریمیان سردشتی، رییس هیات مدیره انجمن همگرایی ضمن تبیین فعالیتهای انجمن همگرایی، درباره برخی برنامه ها و اقدامات عمرانی قابل اجرا در سردشت سخن گفتند.

دکتر جمال الدین طه، مدیرعامل جامعه کردهای مقیم مرکز نیز توضیحاتی را درباره شرایط ناگوار شهر سردشت، ناشی از بمباران شیمیایی، بیان کردند.

سخنران بعدی مراسم آقای دکتر حبیب احمدزاده بودند که درباره چگونگی تبدیل کابوس دو شهر هیروشیما و سردشت به رویا و معجزه سخن گفتند

دروازه های شهر سردشت مطلبی بود که مهندس ابراهیم جودکی به آن پرداختند و سرکار خانم پریوش ابراهیمی با بیان خاطره ای از موضوع سردشت شعری را در این باره خواندند.

دکتر جعفر صابری دیگر سخنران این مراسم ضمن بیان ضرورت انجام فعالیتهای عمرانی در این شهرستان، گزارشی را درباره ساخت بیمارستان ۵۰۰ تختخوابی در این شهر ارائه کردند.

اسعد اردلان با بیان سابقه فعالیتهای جامعه کردهای مقیم مرکز، درباره اقدامات و پیگیریهای سیاسی و فرهنگی انجام شده در راستای معرفی پرونده سردشت در مجامع بین المللی و دادگاه لاهه توضیحاتی دادند .

همچنین علاوه بر پخش کلیپی از ماجرای بمباران شیمیایی به تهیه کنندگی آقای جهانگیر رها، یک برنامه موسیقی زنده نیز توسط گروه دل آسا، به سرپرستی اسعد اردلان و با شعر خوانی آقایان حدادی و رسول کریمی به اجرا در آمد.

برنامه با توضیحات دکتر کریمیان سردشتی درباره کتابی که با موضوع بمباران شیمیایی سردشت نوشته اند ادامه یافت و لوح تقدیر جامعه صلح جهانی توسط مهندس احد کجوری نیز به دکتر کریمیان سردشتی اهدا شد

لازم به ذکر است که در حاشیه این مراسم عکسهایی مربوط به فاجعه شیمیایی سردشت به نمایش گذاشته شد

: @HamgaraeiNGO

آدرس اینستاگرام

تقدیم به راست قامتان سردشتی

یک گوشه ایی از آسمان افتاده برخاک

صد ها فرشته هم زمان بر خاک از افلاک

چشمان معصومی که باز وخیره ماندند

بر نقطه ایی مبهم ،نگاهی صادق وپاک

لب هایشان گویی سخن ها داشت باما

در ازدحامی از سکوتی پُر ز پژواک :

ای جنگ ،ای قابیلِ بی رحمِ ستمگر

با جامه تقدیس بر اندام ضحاک

آتش فشان خشم و کینه ، مرگ ونفرت

دیوانگی های بدونِ فهم و ادراک

بر بال پروانه تفنگ ات کرد شلیک

شمشیر تیزت ،لاله ها را کرد ،صد چاک

تاول به تاول آبله می زد تن شهر

با سینه های پُر ز درد ،اما چه بی باک

چه سروهایی ایستاده ،پا بر آتش

چه سروهای راست قامت ،خفته در خاک

ما راویانِ قصه ایی پُر غصه هستیم

از مردمان سرفراز از جور سفاک

مسند نشینان ،مست قدرت چون که گردند

سردشت ها خواهد شدن تکرار ،غمناک

پریوش ابراهیمی

دبیر انجمن ادبی ایران

تیرماه ۱۴۰۲ در سی و ششمین سالگرد فاجعه بمباران شیمیایی سردشت